حقوق انسانی و اولیه بشر

بعد از بيانيه اخير مهندس موسوي ،محسن رضائي در واکنشي سريع ،صرفا با استناد به ان بخش از بيانيه که در آن لزوم پاسخگو کردن دولت با استفاده از قوه قضائيه ومجلس،آورده شده است؛ضمن مثبت ارزيا بي کردن آن،استدلال کرده بود که موسوي با عقب نشيني از مطالبات اوليه که همان نفي دولت بود،اکنون به دولت رسميت بخشيده و در ادامه با ابراز شادماني شگرف طي يک نامه سرگشاده از آقاي خامنه اي درخواست ارايه رهنمون نموده بود ،که گويا آنچنان که ازمطلب انتشاري در مورخه یکشنبه 13 دي 1388 تحت عنوان(از شما بعيد بود...!)برمي آيد ،اين نامه خشم وغضب مقام معظم را در پي داشته است.در اين مطلب خامنه اي از زبان حسين شريعتمداري ضمن کم درک وفريب خورده خواندن محسن رضائي،از علني کردن نامه به شدت انتقاد ووي را متهم به تعيين تکليف کردن به مقام رهبري نموده ودر ادامه ضمن دو رويه سکه عنوان کردن بيانيه موسوي و رضائي و کلي تعبير و تفسير و عتاب هاي گزنده،برادر رضائي را مشفقانه نصيحت ميکند تا ديگر فريب دشمنان را نخورده و پا را از گليم خود فراتر نگذارد.

متقابلا نيز آقاي محسن رضائي نيز با انتشار مطلبي ديگر در سايت تابناک تحت عنوان دراماتيک(فرياد ها عليه نامه اي که فهميده نشد)که بيشتربه يک لايحه دفاعيه شبيه است با ننه من غريبم بازي و مظلوم نمائي بدون نام بردن از شريعت مداري نوشته است:از کي تا کنون درخواست ارائه رهنمون رهبري تعيين تکليف به ايشان است؟و بعد از کلي انتقادات تند از نحوه ادبيات روزمره کيهان در جهت ترويج علني خشونت مدعي شده است که هيچ نيت سوئي از علني کردن نامه اش خطاب به رهبري نداشته وهدفش نه خط ونشان دادن به رهبري بلکه خط و نشان دادن به نخبگان و خواص جامعه براي چاره جوئي و بهبود امور بوده است.
پيش بيني ميشود که بعد از اين نامه انتشاري محسن رضائي،حسين شريعتمداري با انتشار مطلبي ديگر ضمن عذر بدتر از گناه خواندن دفاعيه محسن رضايي،او را بار ديگر متهم کند که مقام معظم رهبري را به نفهمي !متهم کرده است.وبا تيتر درشت از او بپرسد:آيا از نقطه نظر برادر رضائي مقام عظمي وشامخ رهبري جزو نخبگان و خواص محسوب نميشود؟!