حقوق انسانی و اولیه بشر

ورود خميني گلوله اي بود که از اعماق تاريک قرون وسطا به ايران اواخر قرن بيستم پرتاب شد. اگر الزامات و ويژگيهاي سياسي،اجتماعي وفرهنگي جهان مدرن در کار نبود, بدون شک حکومت مطلوب خميني بر اساس آموزه هاي کتاب ولايت فقيه همانا خلافت اسلامي به سبک وسياق امارت اسلامي طالبان بود .
در حقيقت خميني مشتاق بود راهپيماییهاي توده مردم در پاییز و زمستان 1357 را به مثابه "بيعت" تلقي کرده وخلافت اسلامي خود را برقرار نمايد.
خميني ناچار شد بين افکار و نظريات ارتجاعي خود و الزامات دنياي مدرن نظير رفراندوم،انتخابات،تشکيل پارلمان وتدوين قانون اساسي پلي بزند که حاصل آن ايجاد ساختاري کج و معوج و پر تناقض به نام "جمهري اسلامي" بود.در خصوص اينکه انتخابات در رژيم واپسگراي اسلامي آزاد نبوده و همواره به مثابه پوشش تزئيني بر ماهيت استبدادي رژيم عمل کرده، بسيار گفته و نوشته شده است. تقريبا" همه ناظران سياسي بيطرف بر انتخابات غير رقابتي و مهندسي شده در حکومت اسلامي اذعان دارند.عليرغم همه تمهيداتي که رژيم بکار گرفته است تا با برگزاري انتخابات هدايت شده نوعي مشروعيّت غير قدسي(در کنار مشروعيّت الهي که براي خود قائل هست) دست و پا کند، به دليل تضاد ماهوي رژيم اسلامي با اصل انتخابات بعنوان يکي از ساز و کارهاي دمکراسي گاه تبعاتي گريبانگير رژيم مي گردد که گوشه هایی‌ از فساد و آشفتگي دروني نظام بر ملا مي شود
رقابت،بازنگري و نقد عملکرد دولت يا دولتهاي پيشين اساسا" يکي از ويژگيهاي روند انتخاباتي در حکومتهاي مبتني بر اصول دمکراتيک ميباشد. نامزدهاي دستچين شده رژيم در انتخابات دهمين دوره رياست جمهوري به منظور جلب نظر مردم تا حد ممکن به عملکرد دولت احمدي نژاد تاختند. اين امر از يک سو نشان مي دهد که رقابت بين نامزدهاي خودي جدّي بوده و از سوي ديگر به لحاظ تضاد ماهوي يک رژيم استبدادي با اصل انتخابات آزاد ,حکومت اسلامي دچار مخمصه اي مي گردد که خامنه ای در سفر اخير خود به کردستان ناچارمي شود به نامزدهاي انتخاباتي هشدار دهد تا از سياه نمائي اوضاع کشور پرهيز کنند.

انتخابات به مثابه يکي از الزامات دنياي مدرن همانند بختکي هر چهار سال يکبار بر پيکر نظامی واپسگرا وعقب مانده فرود مي آيد. همانطور که خميني آرزو داشت بتواند فارغ از دغدغه هاي جهان نوين امارت اسلامي خود را بنا کند،جانشينان او نيز آرزو ميکنند که مي توانستند الزامات دنياي امروز را ناديده گرفته وبدون نگراني از اينکه هر چهار سال يکبار احتمالا خوابشان کمي آشفته شود با آسودگي خيال به حکومت مستدام خود ادامه دهند. چنين آرزوئي مي توانست محقق شود چنانچه رژيم اسلامي دست کم يک سده زودتر به دنيا مي آمد